Konopie, to grupa roślin należąca do rodziny konopiowatych. Gatunek po raz pierwszy został opisany w 1783 roku przez żyjącego w latach 1744 – 1829 francuskiego przyrodnika - Jeana Baptiste Pierre Antoine de Monet de Lamarcka, twórcę teorii ewolucji lamarkizmu – pierwszej materialistycznej teorii ewolucji, która to podważała stałość cech gatunkowych i uznawała za niepodważalny fakt powstawania nowych gatunków w wyniku naturalnych procesów biologicznych. Według Lamarcka, od którego nazwiska została nazwana teoria, świat organizmów żywych powstał podczas długiego procesu w wyniku którego to organizmy prostsze przekształcały się w bardziej złożone.
Wśród konopiowatych rozróżniamy dziś trzy gatunki tej rośliny: konopie indyjskie, konopie dzikie oraz konopie siewne. Konopie uprawiane są na całym świecie, z wyjątkiem Antarktydy, chociaż pewności mieć nie możemy, zarówno na terenach przemysłowych jak i w domowych zaciszach w specjalnie do tego przygotowanych namiotach. W zależności od lokalizacji domostwa, uprawa i posiadanie rośliny jest w zupełności legalne (lub zdepenalizowane) do celów medycznych i rekreacyjnych lub wyłącznie legalne do celów medycznych oraz nielegalne zarówno w celach medycznych jak i rekreacyjnych. W tym ostatnim przypadku za posiadanie grozi w zależności od ilości i formy kara 3 lat więzienia lub zarzut o przemyt w przypadku próby sprowadzenia do kraju oleju RSO. 17 stycznia zmarł po walce ze złośliwym nowotworem mózgu, Tomasz Kalita, były rzecznik SLD, zwolennik i ostatnimi czasy widoczny w mediach aktywista na rzecz legalizacji medycznej marihuany. Za kilka tygodni skończyłby 38 lat. Dnia 20 stycznia w Niemczech uchwalono ustawę, iż chorzy, których lekarz zakwalifikuje do leczenia medyczną marihuaną otrzymają ją na receptę.
Konopie to rozdzielnopłciowe rośliny, kwiaty męskie posiadają pięć pręcików oraz pięciolistny okwiat, natomiast okwiaty żeńskie posiadają jeden pręcik i zrośnięty okwiat. Okwiat to potocznie nazywane „topy”. Obecnie większość społeczeństwa kojarzy konopie wyłącznie z substancją narkotyczną, aczkolwiek, dzięki najnowszym doniesieniom naukowym światopogląd ten zmienia się i do powszechnej wiadomości docierają informacje o szerokim spektrum zastosowania i działania tejże rośliny, zwłaszcza w kontekście medycznym. Istnieją pogłoski, że roślina jest używana od ponad 10000 lat, a w roku 2737 p.n.e. chiński cesarz Shen Hung opisał jej działanie lecznicze oraz narkotyczne. Bowiem jest to roślina o działaniu odurzającym, powodującym uzależnienie psychiczne ze względu na zawarte w niej THC o działaniu psychoaktywnym, lecz jak dotąd nauka nie zaobserwowała znacznego fizycznego uzależnienia organizmu ludzkiego po zażywaniu rośliny. Natomiast zawarte w niej CBD może niwelować negatywne skutki TH.
Dawka śmiertelna marihuany jest teoretycznie nie do osiągnięcia i medycyna nie zanotowała jeszcze przedawkowania tej substancji. Aczkolwiek skutki uboczne palenia konopi indyjskich istnieją i są mocno odczuwalne, nie tylko dla palacza, ale także dla jego otoczenia. Roślina ta, zwłaszcza zażywana długookresowo, powoduje rozdrażnienie, senność lub bezsenność, bóle głowy, utratę chęci życia, spadek aktywności życiowej oraz fizycznej, obniżenie nastroju, zaburzone odczuwanie przyjemności.
Skutki odstawienia powodują reakcje psychiczne wyłączając silne reakcje fizyczne, lecz nie można z pewną stanowczością powiedzieć, że takowe nie istnieją, zważywszy na fakt różnych reakcji organizmu ludzkiego na tę roślinę. Jest to też jedyny narkotyk, który przedawkowany nie prowadzi do zgonu bądź trwałych uszkodzeń organizmu na poziomie fizycznym. Istnieją doniesienia o samobójstwach w przypadku osób, które zażywały marihuanę oraz przyjmowały leki psychoaktywne i o tym winni pamiętać lekarze zalecając młodzieży silne leki, zwłaszcza zawierające pseudoefedrynę, dekstrometorfan lub kodeinę do długoterminowego stosowania.
W artykule "Brain Neuroimaging In Cannabis Use" zamieszczonym na łamach The Journal of Neuropsychiatry and Clinical Neurosciences, lekarze Jeremy Quickfall oraz David Crockford po przeprowadzeniu badań oraz sporządzeniu raportów MRI, PET, CT i SPECT w latach 1966 - 2005 znaleźli jedynie minimalne dowody świadczące o związku pomiędzy używaniem konopi i strukturalnymi zmianami w mózgu.
W 1990 roku odkryto, że receptory CB1, CB2 i kanabinoidy tworzą układ endokanabinoidowy (eCB). Okazało się wtedy, iż ludzki organizm sam produkuje związki o działaniu podobnym do działa kanabinoidów - są to w głownej mierze annandamid (AEA) i 2-arachidonoiloglicerol (2AG). Endokanabinoidy te odgrywają ważną rolę w regulacji apetytu, kontroli ciśnienia tętniczego, opanowaniu emocji i odczucia stresu oraz koordynacji ruchowej. Niedobór endokannabinoidów występuje w chorobach takich jak fibromialgia, migreny, zespół wrażliwego jelita, a także w niektórych chorobach psychicznych. Zaburzenia uwalniania endokannabinoidów mogą być np. wywołane przewlekłym bólem oraz stresem pourazowym (i jak się okazuje ich podanie korzystnie wpływa na leczenie ww schorzeń mogą być przyczyną zespołu stresu pourazowego i przewlekłego bólu. Niedobór endokanabinoidów może powodować zachowania depresyjne. Pacjenci, u których zdiagnozowano depresję mają zredukowany poziom endokanabinoidów w organizmie.
Aleksandra Misiak
Używamy cookies